Շանտաժը անգլիական մամուլի հնարած բառն է, որ նորերս ներմուծվել է Ֆրանսիա: Շանտաժիստը մարդ է, որն ունակ է տնօրինել թերթը: Նա գտնում է մեկին, որը ինչ-ինչ պատճառով չի ուզում, որ իրենով զբաղվեն:
Փարիզում շատ կան կասկածելի կարողություններ, որոնք ձեռք են բերված ավելի կամ պակաս օրինական ճանապարհով, հաճախ հանցագործ միջոցներով և կարող են շատ սքանչելի անեկդոտների նյութ մատակարարել: Շանտաժիստը ձեռք է գցում կարևոր մի փաստաթուղթ և տեսակցություն խնդրում վաղօրոք իր ընտրած անձից: Եթե նա որևէ գումար չի տալիս, շանտաժիստը նրան ցույց է տալիս այն մամուլը, որը նրան ճնշելու է, անվանարկելու է և բաց է անելու նրա գաղտնիքը: Մարդը վախենում է և ֆինանսավորում: Խաղը խաղացված է:
Կամ թե չէ դու ընկնում ես վտանգավոր գործարքների մեջ, որոնք կարող են տապալվել թերթի մի շարք հոդվածներով. ձեզ մոտ են ուղարկում շանտաժիստին, որը ձեզ առաջարկում է գնել այդ հոդվածները:
-Ուրեմն շանտաժը նույնն է, թե ասես՝ քսակդ կամ կյանքդ:
-Ոչ, կշեռքի նժարին են դրված քսակդ կամ պատիվդ:
(«Խորտակված պատրանքներ», Հայպետհրատ, Եր., 1957)
Կարլ Յալանուզյանի ֆեյսբուքյան էջից